Çivit otu veya çivi otu turpgiller ailesinden iki yıllık bir
bitkidir. 70-80 cm boylanır. Çiçekleri sarıdır. Mayıs-Haziran aylarında çiçek
açar. Akdeniz, Balkanlar, Anadolu, Orta Avrupa, Çin'de yayılmıştır.
Tıbbi amaçlarla bitkinin başlıca olarak kökleri ve tüm diğer
kısımları kullanılır. Sonbahar aylarında kökler hasat edilir. Topraktan
çıkarılan kökler yıkanıp kurutulur. Kökleri indikan ve sinegrin içerir. Soğuk
algınlığı tedavisinde iyi sonuçlar verdiği bilinmektedir. Çin'de bitkinin
köklerinin haşlamasını soğuk algını salgını, menenjit, akut hepatit ve boğaz iltihabı sırasında
içiyorlar.
Çivit oyu uzun dönemden beri kanser tedavisinde
kullanılıyor. Çivit otu preparatları, anti bakteriyel özelliklere sahiptirler.
Bitkinin toprak üstü kısımlarının haşlaması dalak ve
enfeksiyon hastalıklarında, kızamıkta, kusturucu olarak zehirlenmelerde kullanılır.
Tibet tıbbında çivit otu yaygın olarak çeşitli hastalıklarda kullanılır,
özellikle kökleri haşlanarak elde edilen sudan dizanteri gibi rahatsızlıklarda
yararlanılır.
Çivitotunun toprak üstü kısımlarının ve köklerinin
kaynatılarak elde edilen suyu menenjit salgını, akut hepatit, kabakulak
hastalıklarında uygulanır. Haricen ve dahilen boğaz iltihapları, tümörler,
çıban, yaralar, ülserler, saçkıran durumlarında kullanılır.
Tohumlarından elde edilen yağ bileşim olarak keten tohumu
ile benzerlik gösterir ve bazen keten tohumu yerine kullanılır. Taze meyve suyu
hafifçe soldurulmuş yapraklarından elde edilir ve kozmetikte kullanılır.
Kaşlar, kirpikler, göz kapakları bu suyla boyanır. Bu doğal boya göz ve
kaşlardaki enfeksiyondan kurtulmaya ve kirpikleri kalınlaştırmaya yardımcı
olur. Çivit otu yapraklarından indigo boya elde edilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder